SOWA OPAC : Oleska Biblioteka Publiczna

Książka

W koszyku

oceń

Zatracenie / Osamu Dazai ; przełożył z japońskiego Henryk Lipszyc. - Wydanie 2. - Warszawa : Czytelnik, 2018. - 127, [4] strony ; 20 cm.

(Biblioteka Fundacji im. Takashimy)

Autor

Dazai Osamu (1909-1948) Autor Lipszyc Henryk (1941- ) Tłumaczenie

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura japońska

Temat

Bilans życia Mężczyzna Postawy Rozczarowanie Tożsamość osobista Uczucia Wybory życiowe Japonia

Gatunek

Powieść

Powieść Zatracenie – ostatni ukończony utwór Dazaia – ukazała się w roku samobójczej śmierci pisarza. To osnuta na wątkach autobiograficznych i spisana w pierwszej osobie pełna dramatyzmu opowieść o człowieku, który choć wszechstronnie utalentowany, nie może odnaleźć się w świecie i wpadając w spiralę zgubnych życiowych wyborów, zmierza ku nieuchronnej samozagładzie. W wielu krajach popularnością cieszą się japońskie adaptacje filmowe tej powieści – zarówno w wersji fabularnej, jak i animowanej – oraz tworzone na jej podstawie komiksy manga. (Z noty wydawcy).

„Zatracenie można czytać jako przejmującą spowiedź bohatera – jak nietrudno się domyślić, alter ego autora – jako jego pożegnanie z życiem. Doświadczenie, które stało się jego udziałem, i dokonane życiowe rozliczenie doprowadzają go do ostatecznej konkluzji, że – jak wyznaje – „utracił prawo do nazywania się człowiekiem” (...). Ale można też traktować tę książkę jako próbę przedstawienia stanu umysłu, kondycji moralnej i dylematów japońskiej inteligencji i przedstawicieli wyższych warstw społecznych, w tym potomków upadającego ziemiaństwa, w dramatycznych latach poprzedzających wkroczenie Japonii na drogę militaryzmu, podczas wojny, a także w pierwszych latach powojennych”. (Od tłumacza).

Widziałem trzy fotografie tego mężczyzny. Na pierwszej mniej więcej dziesięcioletni chłopiec stoi nad ogrodowym stawem w otoczeniu licznej grupy kobiet, dziewcząt, prawdopodobnie jego starszych i młodszych sióstr i kuzynek. Jest w plisowanych spodniach hakama z materiału w szerokie pasy, głowę przechyla w lewo pod kątem około trzydziestu stopni i wykrzywia twarz w brzydkim uśmiechu. Brzydkim? No tak, ktoś niewrażliwy na urodę mógłby rzucić zdawkowo: „Ach, jaki uroczy chłopczyk!”. Zapewne można by dopatrzyć się w tej uśmiechniętej twarzy jakiegoś śladu „uroku”, jednak każdemu choć trochę obeznanemu z pięknem dość byłoby raz spojrzeć na tę niby wdzięczną postać, by burknąwszy: „Co za paskudny dzieciak!”, odrzucić zdjęcie ze wstrętem tak, jak się strzepuje obrzydliwego robaka. Wystarczy uważniej przyjrzeć się uśmiechniętej twarzy dziecka, by poczuć odrazę. Bo to nie jest twarz uśmiechnięta. To dziecko wcale się nie śmieje. (Fragment).

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 82-3 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Tytuł oryginału: Ningen shikkaku, 1948.

Uwaga dotycząca finansowania

Publikacja dofinansowana przez Fundację im. Takashimy

Recenzje: