Pierwsza osoba liczby pojedynczej

Książka

W koszyku

oceń

Pierwsza osoba liczby pojedynczej / Haruki Murakami ; przełożyła z japońskiego Anna Zielińska-Elliott. - Warszawa : Muza, 2020. - 221, [3] strony ; 21 cm.

Autor

Murakami Haruki (1949- ) Autor Zielińska-Elliott Anna (1963- ) Tłumaczenie

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura japońska

Temat

Młodość Muzyka Pamięć autobiograficzna Japonia

Gatunek

Opowiadania i nowele

Tajemnicza płyta Charliego Parkera, małpa mówiąca ludzkim głosem i liczne wspomnienia dawnych kochanek. W nowym zbiorze opowiadań Harukiego Murakamiego czytelnicy znajdą znane i lubiane motywy jego twórczości: tęsknotę za tym, co minęło, rozważania o muzyce, miłości oraz sensie życia. Autor wspomina lata studenckie, dawne dziewczyny, fascynacje i niezwykłe przeżycia, do których ciągle powraca myślami. Niezmiennie ważnym elementem w mikrokosmosie Murakamiego pozostaje muzyka. W tym zbiorze staje się ona główną bohaterką kilku opowieści. W jednej z nich narrator rozważa, co by było, gdyby saksofonista Charlie Parker dożył czasów bossa novy i nagrał płytę w tym stylu. W innej jest mowa o „Karnawale” Schumanna, który był ulubionym utworem narratora i pewnej tajemniczej kobiety. Muzyka ta jest punktem wyjścia do rozważań na temat masek, które nosimy, i naszych prawdziwych twarzy, kryjących się pod nimi. Nowym elementem w jego twórczości jest poezja, którą znajdujemy w dwóch z ośmiu opowiadań. Jedno jest historią spotkania z kobietą piszącą wiersze o miłości w stylu klasycznej poezji japońskiej. W innym pisarz umieścił swoje żartobliwe białe wiersze na temat meczów baseballowych, opiewa w nich między innymi piękno umięśnionych pośladków jednego z graczy. Jak zawsze u Murakamiego humor miesza się ze smutkiem, realność z nierealnością, a życie zaskakuje narratora ciągle nowymi zagadkami. (Nota wydawcy).

Chcę tu opowiedzieć o pewnej kobiecie. Chociaż na dobrą sprawę zupełnie nic o niej nie wiem. Nie mogę sobie przypomnieć jej imienia ani twarzy. Ona też pewnie nie pamięta, jak ja się nazywałem i wyglądałem. Kiedy ją poznałem, byłem na drugim roku studiów, nie miałem jeszcze dwudziestu lat. Ona pewnie miała ze dwadzieścia pięć. Dorabialiśmy sobie, pracując w tej samej restauracji. I przypadkiem tak się złożyło, że spędziliśmy razem noc. Nigdy więcej się nie widzieliśmy. Mając dziewiętnaście lat, nie wiedziałem prawie nic o tym, co dzieje się w moim sercu, naturalnie nie miałem więc też pojęcia, co dzieje się w sercach innych. Mimo to myślałem, że mniej więcej potrafię rozpoznać radość i smutek. Tylko nie bardzo umiałem odróżnić liczne zjawiska występujące pomiędzy radością a smutkiem i zrozumieć ich wzajemną konfigurację. To często budziło we mnie niepokój i uczucie bezsilności. Mimo to chciałbym jednak opowiedzieć o tej kobiecie. (Fragment).

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3, 82-3M (2 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Tytuł oryginału: Ichininshō tansū, 2020.

Uwaga dotycząca zawartości

Zawiera: Do kamiennej poduszki (Ishi no makura ni), Śmietanka (Kuriimu), Charlie Parker Plays Bossa Nova (Chārii Pākā pureizu bosanova), With the Beatles (Wizu za Biitoruzu), Wiersze zebrane o drużynie Yakult Swallows (Yakuruto Suwarōzu shishū), Karnawał (Shanikusai) (Carnaval), Wyznanie Małpy z Shinagawy (Shinagawazaru no kokuhaku), Pierwsza osoba liczby pojedynczej (Ichininshō tansū), Słowo od tłumaczki.