Było po dziewiątej, kiedy spowita w ciemną pelerynę Serena Willoughby wysiadła z dorożki i ruszyła w kierunku Covent Garden. Bywalcy tej części miasta zjeżdżali tu nocą w poszukiwaniu mocnych wrażeń i przyjemności, ale jej popularna dzielnica rozrywek kojarzyła się ze scenerią rodem z koszmarnych snów. Czuła się, jakby na własne życzenie wkraczała do jaskini lwa. Jaskrawy na tle czarnego nieba księżyc rzucał srebrzystą poświatę na skąpane w blasku latarni szyldy pobliskich karczm i szulerni. Przygodni kramarze sprzedawali słodycze i kwiaty, które zwędzili za dnia na targu. Uliczny skrzypek przygrywał przed kościołem skoczną melodię, a garstka podchmielonych młodzieńców podśpiewywała w jej takt, próbując tańczyć. Boże, spóźniłam się, pomyślała w popłochu. Dotarła w umówione miejsce, lecz po człowieku, z którym miała się spotkać, nie było śladu. Czyżby się rozmyślił? A jeśli tak, to co teraz? Jeżeli Mort nie dotrzyma słowa… Pisnęła zaskoczona, gdy ktoś chwycił ją za ramię i obrócił twarzą ku sobie. – To pani przyszła rozmówić się z Silasem Mortem? – zapytał nieznajomy. – Owszem – odparła. – Proszę mnie nigdy więcej nie dotykać. Nie życzę sobie… Roześmiał się szyderczo. – Jaśnie paniusia, zdaje się, zabłądziła za daleko od domu. Nie jest pani u siebie na salonach. – Skinął w kierunku wąskiego zaułka. – Śmiało, pan Mort czeka, a nie lubi, gdy każe mu się czekać zbyt długo. – Zniknął w ciemnej alejce i tyle go widziała. Poszła za nim z duszą na ramieniu i wysoko uniesioną głową. Nie wolno okazać strachu, bo strach to słabość. Tego jednego zdążyła się nauczyć. (Fragment)

Lady Serena jest młodą wdową po bohaterze wojennym. Ma licznych adoratorów, ale uparcie powtarza, że chce resztę życia spędzić samotnie. Jawnie krytykuje znajomych arystokratów, a szczególnie markiza Lefevre’a, który nie pozostaje jej dłużny i traktuje ją równie złośliwie. Niestety to właśnie markiz jest świadkiem jej skandalicznego zachowania, ratuje ją przed szantażystą i proponuje pomoc, którą Serena przyjmuje. Plotkarze są przekonani, że tych dwoje łączy romans. W rzeczywistości Serena uważa markiza za wroga, tylko zastanawia ją, dlaczego coraz częściej dostrzega jego zalety i zapomina, co ją w nim tak bardzo irytowało... (Z okładki).